با وجود این‌که زبان فارسی از پیشینه‌ای غنی و تاریخی مفصل برخوردار است، در عصر حاضر در تولید آثار علمی و تخصصی هنوز توان رقابت با زبان‌های بیگانه را ندارد. اگر این عقب‌ماندگی را ناشی از ناآگاهی متخصصان علوم دیگر در بهره‌گیری از امکانات زبان فارسی یا آشنایی ناکافی مترجمان با ساخت‌ها و واژگان مناسب زبان علم در فارسی بدانیم، سخن بیهوده‌ای نگفته‌ایم. مشخصاً آگاه‌سازی جامعۀ علمی از قواعد و امکانات مناسب واژه‌سازی و واژه‌گزینی بر عهدۀ زبان‌شناسان است تا متخصصان دیگر علوم. با اینکه در قرون گذشته، به‌خصوص پس از غلبۀ اسلام بر ایران، زبان عربی به زبان علم بدل شد، دانشمندانی هم بودند که آثار علمی خود را به زبان فارسی می‌نوشتند. این آثار اکنون به گنجینۀ ارزشمندی برای مطالعه و بررسی جنبه‌های مختلف زبان تبدیل شده‌اند. کتاب ذخیرۀ خوارزمشاهی نوشتۀ سیداسماعیل جرجانی، حکیم و پزشک ایرانی نیمۀ قرن پنجم و ششم قمری از میراث‌های علمی ارزشمندی است که به زبان فارسی اصیل نگاشته شده است.